The Cord Cutters spreken
De Cord Cutters spreken!
Hogere kostprijs. Verplicht reclame kijken. Je hoeft niet bij die grotere spelers te zijn voor snel internet te hebben. Je hoeft niet bij de grotere spelers te zijn om een brede aanbieding aan alternatieven te hebben. Hoe meer spelers op de markt hoe meer verschuivingen.
Laat ons nog zwijgen van het saaie aanbod. Live TV is enkel nog nodig bij sportwedstrijden. Omdat er zenders tussen zijn waar je nooit, maar dan ook nooit naar kijkt. Vlaams Parlement uitzendingen, cultuurzenders met klassieke (nieuwjaars) concerten van 10 jaar geleden, kookzenders met herhalingen van herhalingen, 85 radiozenders waar je nooit naar luister/kijkt, kids kanalen waar je als kinderloze mensen niks aan hebt, zenders van het midden oosten waar je geen woord van begrijpt. Wie kijkt de dag van vandaag nog nr de tv?
Ik wil kijken op het moment dat ik kan kijken naar wat ik wil kijken en niet andersom. Laat die BV programma's al zeker maar achterwege. Een goede zanger of acteur blinkt niet uit op een regionaal tv zendertje.
Weinig deftige programma's nog om naar te kijken wat je wel hebt bij vb Netflix. Er kijkt enkel nog een vastgeroest deel van ons, de tijd van tv is voorbij.
Te duur in België, alles inzake telecom, gewoon tv , gsm-abonnement , en internet met deftig datavolume , niks meer onder de 100€ , + voetbalabonnement , + Streamz. Reken maar uit.
Omdat het nogal onnozel is om te betalen voor iets dat ik niet gebruik? Zelfs als ik nog eens iets van een lineaire zender wil bekijken - gemiddeld één keer om de zes maanden - kan dat ook gewoon via de app.
Zijn de apps een killer? Antwoord: Zonder die apps maken ze straks alleen nog tv voor 50+. En als morgen die apps verdwijnen, zou dat voor mij echt geen reden zijn om terug tv te kijken, hoor. Die bladzijde is (lang geleden) omgedraaid. Ook via de apps krijg je uw portie reclame mee hoor dus ook die inkomsten zijn voor de content aanbieders verzekerd.
Omdat je alles gratis kunt krijgen via de apps. Ontspanning hoef je ook niet te zoeken op tv. Het geef enkel stress. En, ik kom meer buiten dan vroeger. Omdat je met een goedkopere VPN al zoveel gratis kunt kijken. Zal even mijn artikelen toevoegen.
Omdat Orange goedkoper is. Berekend op een alleenstaande deze periode.. En omdat Orange best wel veel geeft i.p.v. Scarlet. En bij deze nog eens Netflix en andere streaming.
Als je alle opties bij elkaar telt, komt streaming goedkoper uit. Hbo max is 4€/maand ongelimiteerd delen. Prime is 6€/maand, ongelimiteerd delen. Disney+ 8€/maand, ongelimiteerd delen. Netflix is de duurste met 15€/maand en een limiet op het delen. Komt neer 33€/maand. Tel daar nog een aantal euro's bij voor een vpn en ik stream alles.
Ik heb het hele WK gevolgd in het Duits, want geen account nodig. Vrt of Ziggo onmogelijk zonder account. Zelfs VPN geblokt. Prime heeft Champignons League en Premier League en de rest streamen we illegaal. En vooral het aanbod van de landelijke pakketten is zwak.
Geen deftig aanbod meer, teveel herhalingen. Via apps is alles goedkoper en de mogelijkheid om te bingewatchen. De manier van tv kijken is drastisch aan het veranderen.
Ik volg geen 20% tv per week. Het enige die mij kan bekoren is de Premier League. Misschien ook wat live-wielerwedstrijden. Enkel daarvoor zou ik nog wat tijd reserveren. Al de rest is pure tijdverspilling, ook de Journaals zijn niet meer wat ze ooit wel zijn geweest. Jammer dat mijn tv een flatscreen is of ik maakte er een schone aquarium van. Veel te duur om constant linkse propaganda te aanzien
Ik wacht er al jaren op om het te kunnen doen. Jammer genoeg blijft Telenet zijn positie bewaken door hun flow app rampzalig slecht te maken (terwijl je er ook nog voor betaalt). Daarnaast is hun app niet beschikbaar op de verschillende smart tv platformen. Ook GoPlay houden ze bewust weg van de smart tv's om ervoor te zorgen dat ze hun abonnementen kunnen blijven verkopen. Er is een zwaar gebrek aan concurrentie waardoor we hier enorm achterlopen op wat mogelijk is/zou moeten zijn.
Als ik thuis kom na een harde dag werk. En ik kan mij in de avond uren voor de tv zetten. Dan maakt niet uit welke zender erop staat. Soms is er eens een oude film. Maar "Ofwel is het Blind Getrouwd ofwel Blind Gekocht of Blind Verbouwd of Blind gekookt of Blind gepoept". Een goede serie is er niet meer op. Of je moet naar de zender met het goud kijken, dan zie je eens een show van vroeger waar ge nog eens goed mee kon lachen.
Nee, het is makkelijker en zonder reclame om in de avond een Netflix of Disney of Amazon op te zetten. En wilt ge toch een nieuws zien. Of mss toch eens echt een programma. Dan kan je evengoed via VTM of een VRT online kijken.
Je kan alles gratis streamen wat op de mainstream media is. En al de rest is Netflix. 152€ / maand, eigenlijk schandalig duur.
Meer via en op internet te zien. Je bent goedkoper af en ge kunt tv zien op gsm ipad laptop waar je wilt welke plaats je wilt en wat je wilt eigen keus! Reclame en geen knoppen op. Streamen is gewoon veel leuker en het aanbod is veel groter dan spellekes of de zoveelste herhaling van de herhaling. Wat is een tv abonnement?
Tv is niets voor mij door de reclame die er te veel is. Met alle streaming en online tv blijf ik zien wat ik wil, hoe en wanneer, betalend maar voor mijn internet traffic
Omdat je alles online kan zien zonder er een cent te moeten voor betalen. En de consument begint dat ook te weten. Het is begonnen met de apps op de telefoon die je kan kasten naar je tv. De rest volgde snel.
Mijn moeder sluit haar laptop aan op haar tv scherm en kijkt dan zo naar films, hoe ze dat doet weet ik niet maar tis goedkoper denk ik. Mensen zijn de overdosis reclame ook spuugzat.
Gewoon tv kijken is niet meer interessant. Ook veel te veel reclame. Kijk er gewoon nog naar voor nieuws. Voor rest is het streaming enzo. Heb momenteel wel nog tv abo maar wil het eigenlijk al tijdje wegdoen.
Ik heb nog een tv abonnement maar ik weet niet hoelang nog. Ik kijk/keek eigenlijk vooral naar alle mogelijke nieuws- en duidingsprogramma's, maar de verkleutering en eenzijdigheid zijn schrijnend (behalve Pano!). Goede debatten kennen wij niet meer. Mijn jongens van 18 en 19 kijken trouwens nooit nog gewone TV en dat wil ook wat zeggen voor de toekomst.
Zo schakelde digitale tv destijds de videotheken uit. We willen meer comfort en met streamen bepaal je zelf naar wat/wanneer en WAAR (!) je kijkt. Toestellen die nergens aan vasthangen, daar zijn wij fan van. Een portabel toestel vervangt televisie en de cinema is ook klappen aan het krijgen. De grootse productiehuizen werken nu in dienst van streaming platformen. In USA lanceren ze films op HBO Max nog vóór ze in de cinema te zien zijn. Netflix, HBO, Disney+, Amazon Video, Hulu en Facebook zijn nu de baas, niet Telenet of Proximus. ''Meer data voor minder geld'' - zo worden de grootste providers in ons land aangevallen, en het werkt. Prijsstijgingen in 2023 gaan ze nog meer abonnees kosten.
Kwalitatief trekt TV aanbod op de zenders plat gezegd op niets meer. Zeker waar vroeger VTM in de beginjaren een rijkelijk entertainment aanbood aan game shows, and zelfgemaakte producten is tegenwoordig de zender een riool kanaal geworden van de meest saaiste programma's. Ook aanbod film en serie dag van vandaag is "seen it already" dankzij het wijde web aanbod op diverse kanalen.
De prijs is vaak te hoog voor een aansluiting en als mens heb je tegenwoordig amper tijd om tv te kijken kan je je kijk schema bouwen, a la demande. Dus waarom nog voor een licentie betalen en een box die staat te verstoffen terwijl er alternatieven zonder kosten bestaan?
Mijn vriend en ik kijken al meer dan 10 jaar geen gewone tv meer. Er is gewoon gene zak op te zien dat ons interesseert. Wij hebben internetverbinding en Netflix. Meer hebben wij niet nodig. Zo kijken we wat we willen, wanneer we dat willen en geen reclame.
Omdat het aanbod zo vreselijk saai en voorspelbaar is en alle experiment verdwenen is. Voor de echt interessante avontuurlijke dingen zijn er streamings en YouTube.
Too much noise. En te weinig kwaliteit. Ik heb al jaren geen tv abonnement meer. Tot voor een paar maand zelfs geen tv zelfs. Ik kijk Netflix, Youtube of gericht via de app. Ik haat keuzestress: op tv, op de radio, op festivals, wc-papier, chips Van alles moeten er honderden keuzes zijn. Of gelijk mijn moeder zaliger zei: “honderd posten en nog niks op den televies, vroeger was’t toch simpeler Brussel Vloms en Brussel Frans”. Er zit wel veel waarheid in, veel “posten” maar niets erop.
Alles wordt gestreamd op het net via mini pc. Waarom nog decoder betalen als het niet meer nodig is. En wie wil kan van zijn pc een decoder maken via TV Vlaanderen betaal je 19.95€/ maand inclusief Eleven sports.
Al die herhalingen en altijd terugkerende films. Alle streaming apps zijn gewoon beter, geen reclame die 10 min duurt. Je favo serie kunt kijken zonder te moeten wachten. Een film in 1 trek bezien zonder om de 5 sec reclame. En eerlijk wat stelt tv nog voor in deze tijd?
Voor 5% van de programma's die ze uitzenden dat ik interessant vind. Zoveelste reality rond een bekende familie. Zoveelste wedstrijd rond koken, zingen, dansen? Te veel vaste formules en te weinig echt interessant.
Ik heb eigenlijk nog nooit een tv abonnement gehad. Ik kijk al jaren online naar de verschillende Nederlandstalige zenders, maar eigenlijk meestal naar het online 'net gemist' aanbod ipv live. Het nieuws is het enige wat ik nog live zou bekijken. En ik heb ook een netflix abo. Ik vind een tv abo enorm duur.
Al goed 8 jaar zonder tv-abonnement, ongeveer op't moment dat Netflix beschikbaar werd. Ik betrapte mezelf erop dat de tv aanging om 18u en non stop aanstond tot bedtijd, met wat gezap ertussen, maar zelden iets wat eigenlijk de moeite was om te bekijken.
Wij hebben al zo lang we samen wonen (6 jaar en half) geen tv-abonnement. We hebben Netflix, Streamz, Disney+ en Prime Video. We kiezen zelf wanneer we naar wat willen kijken, zonder elke 10 minuten reclame en mijden het liefst het nieuws en dergelijke. Als we per se iets willen zien dat enkel op t.v. komt zoals De Mol, kijken we het een dag later via de website van VIER.
Omdat dat weer 20€ uitgespaard is en ik meer kijk naar Netflix zonder reclame dan naar tv. Het was me dat geld niet meer waard want ik keek niet meer. Ik denk ook dat mensen momenteel extra besparen overal waar ze kunnen. Dank u energieprijzen.
Ik ZOU het opzeggen vnl om te besparen. Maar ondanks de slechte mond op mond reclame bij vele mensen doet Scarlet Trio bij ons perfect wat het moet doen voor €40/maand. Het aanbod aan zenders blijft ruimer dan de apps om te casten, apps tonen nog reclame terwijl je Scarlet digicorder ze laat doorspoelen en Netflix streamen terwijl de ander(en) online video callen met Teams gaat ook probleemloos. Tot er dus werkelijk een goedkoper internet only abonnement uitkomt, blijven wij tv kijken, surfen en streamen met Scarlet.
Ik denk dat veel mensen nu alles op apps bekijken. Er is een mooi aanbod via apps op tablet mogelijk. En zo spaar je ook wel uit...
Al 8 jaar geen kabel meer. Aanbod is verschrikkelijk: dansprogramma, domme talkshows en altijd dezelfde series en films herhalen. Ook doelloos zappen wegens overload aan reclamespots zijn een aanslag op uw intelligentie. Ik gebruik zelfs zelden hun online kanalen nog, als ik al eens kijk dan is het vooral Netflix.
Tot voor kort keek ik tot de laatste knip analoog. Daarna met tips en hulp van een goede vriend via mij via Telenet abo. Ik heb nooit digitale kabel tv gehad. Ik bekijk Humo app om te zien wat er speelt in een avond. En het aanbod gaat zienderogen in kwaliteit achteruit.
Alles staat op internet=unlimited internet op gsm en iPhone als hotspot=laptop naar tv scherm = klaar = 15 euro per maand voor ALLES geen kabel, tv internet abonnementen nodig dus.
TV interesseert mij al 20 jaar niet meer. Eén vraag terug: hoeveel keer hebben ze de Simpsons sindsdien terug uitgezonden vanaf seizoen 1. Radio interesseert mij ook geen bal meer.
Welke meerwaarde heeft de TV nog? Geen fijne programma's meer, herhalingen van herhalingen, irritant lange reclames en jah ik heb liever zelf een visie (geen TELmEeenVISIE)
En er is IP tv voor een adapter in je modem en een HDMI kabel met uw tv verbinden. En je kijkt alle posten van de wereld voor 75€ per jaar.
TikTok en de recessie hick-up.
Verlaging
Eerder deze maand verlaagde TikTok zijn wereldwijde omzetdoelstellingen met 2 miljard dollar, maar de echte downfall zou wel eens kunnen veroorzaakt worden door regelgeving. TikTok is dus ook niet niet immuun voor de wereldwijde advertentie vertraging. Nu, de eerdere verwachtingen van TikTok waren zo hoog dat zelfs met lagere vooruitzichten de wereldwijde advertentie-inkomsten nog steeds met meer dan 150% per jaar zouden moeten groeien wat…..veel is. Voorspellingen: In 2027 zou 37% van de online video advertentie dollars wereldwijd afkomstig zijn van TikTok, volgens Omdia.
Voorzien wordt dat in 2024 TikTok bijna $19 miljard aan wereldwijde advertentie-inkomsten zou binnenhalen.TikTok zal dit jaar Facebook verslaan in Amerikaanse influencer marketing uitgaven. Bovendien durft men meer en meer voorspellen dat het YouTube zal verdringen in 2024, waardoor alleen Instagram ongeslagen blijft. Dat is best een grote verschuiving voor een app die in 2019 goed was voor slechts 2,3% van de Amerikaanse uitgaven aan influencer-marketing.
Trends? Het is toch best straf hoe TikTok trends aanstuurt, ook al door zijn enorme hoeveelheid inhoud en aanbod en dus regeert statistiek: waar veel content is, maak je statistisch gezien ook meer kans om te ontdekken en trends te gaan sturen. Moet je aanwezig zijn op Op TikTok? Voor meer adverteerders is het een must maar misschien is het goed om een noodplan achter de hand te houden gezien het wantrouwen over mogelijk louche data praktijken. De jongens bij Tik Tok hebben nog werk aan de winkel om de toezichthouders gerust te stellen dat data niet lekt naar China, dus als adverteerder soort van backup plan hebben lijkt me strategisch slim. Hoewel zowel jongeren als marketeers zich nog niet echt zorgen maken over die invalshoek, zou een door de overheid opgelegd verbod of beperkingen van TikTok alles nog kunnen veranderen.
Is Tik Tok een magisch en recessiebestendig advertentieplatform? Magisch blijkbaar wel, recessiebestendig; nee. Tiktok groeit echter wel sneller dan elke concurrent, hun grootste vijand is vooral wantrouwen, enz. Kan Tik Tok het wantrouwen voor eens en altijd wegnemen dan ligt de weg open en zou ik me als Meta, meer dan ze nu al doen zorgen maken.
“Merken zijn levende dingen die in constante dialoog zijn met de cultuur”. Was Gucci’s nieuwe strategie too much voor creatief directeur Michele?.
ik vind de modewereld wel leuk omdat ik het op één of andere manier een spannende wereld vindt. Het is een wereld vol mysterie, glamour, soms rauwheid, ook wel oppervlakkig, soms diepgang en kunstig. De modewereld stretcht regelmatig je hersenen, loopt vol ego’s, it’s al little bit S.D & RnR” en zit ook wel vol onverwachte wendingen. Zo was er het opstappen van Alessandro Michele, al sinds 2022 de creatieve baas van Gucci. De vraag was vooral: waarom. Er is namelijk "zeer solide omzetgroei" van het koepelbedrijf in het derde kwartaal van 2022, met een bijdrage van Gucci van €2.581 miljoen, een stijging van 18%. Gucci verdient geld maar….blijkbaar niet genoeg om succesvol te kunnen concurreren met zijn rivalen - LVMH, Prada, Chanel, Hermès. In het afgelopen decennium schommelde de luxemode versneld tussen zijn verleden en nieuwigheid, vakmanschap en het najagen van trends. Daarbij zijn bedrijfsmodellen veranderd want schaalgrootte en wereldwijde alomtegenwoordigheid zijn tegenwoordig voor velen essentieel, en zo schoot o.a. het openen van winkels - als middel tot omzetverhoging- omhoog.
Blijkbaar hebben luxemerken, om hun positie te behouden, twee dingen nodig: a) constante nieuwigheid en b) toegankelijke esthetiek. Ze moeten trendy en universeel aantrekkelijk zijn. Gucci schuwde nochtans meestal trends en heeft een vrij typische esthetiek gekend. Toen hij in dienst trad, creëerde Michele de “Gucci Look”; een androgyne, hippie, renaissance mix van bloemen en pailletten, glamour en glitter, verrassing en grilligheid, subversie en creatieve expressie. That's so Gucci!" maakt sindsdien deel uit van onze culturele lexicon. Het woord “Gucci’ wordt in onze taal wel eens gebruikt om te zeggen dat iets/hem/haar/…sjiek, zeer modieus, goed, fijn, geweldig en uitstekend is. Anyway, het merkverhaal was een schot in de roos. Een kenmerkende esthetiek is namelijk cruciaal voor het herstel van het merk. Dus hoe duidelijker de esthetiek, hoe meer duidelijkheid het biedt aan ontwerp, merchandising en styling.
Echter, als een merk eenmaal nieuw leven is ingeblazen, moet de esthetiek blijven evolueren om …in leven te blijven. Het is blauwdruk en dogma. Merken zijn namelijk “levende dingen die in constante dialoog zijn met de cultuur”. Michele was een “krak” in die culturele verschuivingen vast te leggen voordat ze op wereldschaal plaatsvonden. Maar wat een merk spannend en succesvol maakt in “één cultureel moment”, is al snel niet meer zo spannend (of succesvol) van zodra het mainstream wordt. Dan ben je al snel maar één stap verwijderd van stukken uit “den H&M”(niks mis mee, mijn kast hangt vol).
De traditionele luxemode strategie heeft nooit vertrouwd op trends, nieuwigheid of toegankelijkheid om hun waren te verkopen. Oprichters van luxemode - zoals Chanel, YSL, Balmain of Balenciaga - brachten/brengen hun eigen kenmerkende esthetiek naar voren en wijken daar niet veel van af. Maar om te blijven groeien moet het merk Gucci dus toegankelijker worden, denkt men. Creatief directeur Michele was niet bereid dat te doen. Maar voor wereldwijde groei hebben merken meer dan één smaak-gemeenschap nodig volgens ingewijden. En jep, zelfs Demna houdt, ondanks alle nieuwigheid (en teddyberen in bondage-uitrusting), Cagole nog steeds in omloop. Volwassen markten, met inbegrip van luxemodemerken, hebben veel verschillende segmenten maar een sterk identiteits-merk kan die moeilijk allemaal met succes veroveren zonder iets van die te koesteren identiteit te verliezen. Om verschillende marktsegmenten aan te spreken en de markt als geheel te bedienen, moet een merk dus zijn esthetiek uitbreiden. Dat is toch de gok die men wil nemen bij Gucci blijkbaar, tenzij onze bron fout is.
Een sterke merkidentiteit zorgt voor merkherkenning, differentiatie, consistentie en loyaliteit. Een sterke merkidentiteit kan echter ook al wel eens heel haaks staan op schaalgrootte. De manier waarop je balanceert tussen die twee - esthetiek en groei - is geen makkelijke opdracht. Ik ben benieuwd naar hoe Gucci dit gaat aanpakken.
Met dank aa
We zouden er “pijnlijke knoesels’ moeten van krijgen. Oliewinsten zorgen voor verrijking van weinigen, voor de verarming van velen en… schrijven mee het doodvonnis van het klimaat.
Ach er zijn ergere dingen zeker? Of toch niet? The Guardian publiceert vandaag een artikel dat ons nog maar eens wakker zou moeten schudden. Meer zelfs, we zouden er met zijn allen pijnlijke “knoesels” moeten van krijgen. Volgens de meest vooraanstaande wetenschappers “hangen we over de edge”. Catastrofe zou wel eens het meest gegoogelde woord van het komende jaar(en) kunnen worden.
Belangrijke VN-rapporten die in de afgelopen twee dagen zijn gepubliceerd, waarschuwen dat er dringend collectieve actie nodig is, en dat terwijl oliemaatschappijen astronomische winsten rapporteren. Maar er is geen geld om de omslag te maken hoor ik tegenwoordig velen zeggen. Euh echt?
Eén van de professoren, van de agentschappen, Johan Rockström, is vrij duidelijk: actie moet nu collectief gebeuren. En als ik schrijf actie dan bedoel ik niet de zoveelste “grote meeting die grootse plannen oplevert”. Tegen 2030 moeten de emissies met ongeveer de helft zijn gedaald om de internationaal overeengekomen doelstelling van 1,5°C opwarming te halen maar…ze stijgen. Net op het moment dat oliegiganten astronomische bedragen verdienen, op donderdag hebben Shell en TotalEnergies allebei hun kwartaalwinst verdubbeld tot ongeveer 10 miljard dollar! Hoplaa, feestje! Miljoenen mensen verarmen, anderen verrijken ten kosten van die “anderen”. Not sustainable en een mooi voorbeeld van ongelimiteerde winst zonder duurzame terugkoppeling die vernietigend is voor een maatschappij in al zijn facetten.
“Uit onderzoek van Rockström en collega's, dat in september werd gepubliceerd, bleek dat er al vijf gevaarlijke klimaatomslagpunten zijn gepasseerd als gevolg van de wereldwijde opwarming die de mensheid tot nu toe heeft veroorzaakt, waaronder de instorting van de ijskap van Groenland, met nog eens vijf mogelijke omslagpunten bij 1,5C opwarming” aldus The Guardiian.
Als we het houden bij de huidige ‘beloften’ want er is weinig bindend, dan steven we af op een opwarming van de aarde van 2.5 graden. Een niveau dat we niet aankunnen. Zoekmotor (hernieuwbaar?) Google wrijft zich al in de handen. Hip hip Hooray Google.
Slechts een handvol landen hebben hun plannen het afgelopen jaar opgevoerd, ondanks de beloften die zij hebben gedaan op de VN-klimaattop Cop26 in Glasgow in november vorig jaar. En dan hoor ik sommige zeggen; ja, we gaan door onvoorziene crisissen, er is geen geld. Deze klimaatcrisis is “voorzien”. We wisten het, het is zelfs geen Black Swan. En nog veel minder een “Blue Tornado” (daar gaat mijn volgende artikel over).
Lees het volledige artikel op The Guardian.
https://www.theguardian.com/environment/2022/oct/27/world-close-to-irreversible-climate-breakdown-warn-major-studies
Peter
AI en de muziekscene: En garde!
Men is nog maar goed en wel bekomen van o.a The Pirate Bay (en companen) of het volgende probleem dient zich aan. AI drumt de hele scène in een uiterst
klein hoekje want het lijkt erop dat de tijd van door AI gecreëerde songs is aangebroken. Met eén druk op één symbolische knop en de hits vloeien uit een
computer, je zou voor minder onrustig worden als muzikant, label, etc.
De Amerikaanse Recording Industry Association is er in ieder geval niet gerust in omdat AI muziekgeneratoren zowel de portemonnee als de rechten
van de menselijke artiesten kunnen bedreigen. En natuurlijk verfoeit de RIAA het gebruik van AI-muziekgeneratoren maar daarmee zal het probleem niet
opgelost worden. “Onlinediensten die AI gebruiken om vocalen, instrumentals, of een deel van de instrumentals van een geluidsopname te kopiëren, om een
opname te genereren een opname te masteren of te re-mixen - zodat deze sterk lijkt op of bijna net zo goed is als referentie-tracks van geselecteerde bekende
geluidsopname artiesten-, maken inbreuk op de rechten van haar leden door ongeoorloofde kopieën te maken van de werken van onze leden", schreef de RIAA
in een verklaring. De RIAA heeft trouwens een lange geschiedenis in het aanklagen van auteursrechten en het vervolgen van muziekpiraterij.
Maar of deze nieuwe AI-gegenereerde tracks daadwerkelijk inbreuk maken op de rechten van muzikanten valt nog te bezien, want er is niet veel juridisch precedent.
Eén ding is zeker, dit is een moment dat ons vooral met vragen achterlaat zoals: democratiseren deze tools gewoon de toegang tot krachtige hulpmiddelen
voor kunstcreatie? Of is het de artiesten, waar AI tools hun inspiratie hebben gehaald, verder afrippen?
Dezelfde soort vragen kan je je ook stellen bij dingen als DALL E denk ik. Voorlopig zullen we moeten afwachten of de RIAA en andere groepen actie ondernemen.
Vraag is; welke actie kan dat dan worden?
Meer bij Vice.
De onvoorspelbaarheid waarin we vertoeven vraagt om een specifieke mindset en aangepaste skills.
De komende decennia draaien niet om zomaar om transformatie, ze draaien om omgaan met “onvoorspelbaarheid en onzekerheid” want alle gekende patronen vervagen. Patronen waren net dat wat ons leven behapbaar en voorspelbaar maakte. By the way; transformaties zijn een “ongoing thing”, echter waar we nu moeten mee leren omgaan is van een andere orde: totale onvoorspelbaarheid en onzekerheid, dubbelzinnigheid en ons rechthouden in een aan - uit wereld. Covid, de klimaatverandering, de energie-ellende, de economische crisis, een uit zijn voegende barstende wereldbevolking; het hek is van de dam. Dat alles vraagt om een psychische -en fysieke kunde die je moet helpen om om te gaan met die “onvoorspelbare grootte en impact van…onvoorspelbaarheid”. Het leren omgaan en werken met een kwellende onzekerheid is dé prioriteit voor elke mens, elk bedrijf, elk land - in deze volgorde.
Waarom is die onvoorspelbaarheid een kwelling, een probleem, voor onze geest? Wel, ons brein is uitermate afkerig van dubbelzinnigheid, onvoorspelbaarheid en onzekerheid omdat we als mensen geprogrammeerd zijn om antwoorden te zoeken. En zelfs al zijn de antwoorden die we vinden onvolledig of verkeerd(succes van complottheorieën), toch willen we geloven. Antwoorden vinden we trouwens waardevoller dan vragen en laat ook daar een denkfout zitten. Spijtig genoeg is het hele systeem waarin we leven en werken, gericht op vinden, geven en krijgen van antwoorden. Niet op het stellen van de juiste vragen, je wordt soms zelfs “vreemd” bekeken als je zegt dat je iets niet weet. Als mensen zijn we dan ook gek op antwoorden die oplossingen bieden, adviezen inhouden en het formuleren van probleem-oplossingen(alhoewel het moet gaan om oorzaak-oplossingen): het is houvast, zelfs al klopt het antwoord niet, we willen dat het klopt.
Maar wat als we heel bewust die problemen - onvoorspelbaarheid en onzekerheid - meer zouden zien als puzzels en leermomenten?
Een voorliefde hebben voor interessante problemen is best constructief omdat problemen je geest stretchen en helpen ontwikkelen. Althans, toch wanneer je bewust leert omgaan met het probleem dat onzekerheid en onvoorspelbaarheid voor ons brein is. Problemen kan je bevoorbeeld inzetten om je nieuwsgierigheid te voeden, je creativiteit aan het werk te zetten en je mentale veerkracht te versterken om in alle mogelijke omstandigheden oplossingsgericht te denken en doen. Misschien kan je wel stellen dat problemen, wanneer je ze als oefening inzet, je “nieuwsgierigheidsmotor” krachtiger maken. En oh ja, trainen om dat aan te leren kan.
Bij deze een paar tips…
Maak van stressvolle situaties intrigerende problemen om te onderzoeken en leg contact met andere nieuwsgierige geesten die geïnteresseerd zijn in soortgelijke problemen.
Richt je aandacht op ideeën die je nieuwsgierigheid aanwakkeren. Zo let je best ook op relevante patronen en potentiële oplossingen voor schijnbaar ongerelateerde onderwerpen, zeker in deze tijden van een kleine wereld waarin het systemische nu meer dan ooit zijn plaats opeist.
Graaf pro actief in je interesses uit het verleden en probeer je toekomstige mogelijkheden voor te stellen. Neem de tijd om je favoriete uitdagingen te definiëren, maak een persoonlijke lijst op van problemen waar je om geeft. Problemen oplossen als oefening zorgt trouwens voor een vorm van kinderlijke vreugde
Maak fysieke en mentale ruimte voor zelfreflectie. Het definiëren van je favoriete problemen is een meta-cognitieve oefening die tijd en aanwezigheid vereist. Overhaast het dus niet, blokkeer een uur in je agenda. Zoek een rustige plek en open een notitieblok of je notitie-app.
Neem de volgende vragen door en schrijf je antwoorden op:
Wat waren enkele van je favoriete hobby's?
Als volwassene, wat zijn de onderwerpen waarover je het liefst leert?
Wat zijn interessante ideeën die je kent maar nog niet helemaal begrijpt?
Wat zijn vaardigheden die je graag zou beheersen?
Wat zijn de belangrijkste uitdagingen in je vakgebied?
Zijn er terugkerende patronen in je dagelijkse leven?
Zijn er gebieden in je leven die je moeilijk met elkaar kunt verzoenen?
Welke aspecten van onze maatschappij vind je raadselachtig?
Als je een kristallen bol had en naar de toekomst kon reizen, wat zou je dan willen zien?
Zet onderzoeksgebieden om in vragen.
Neem de onderzoeksgebieden die je in de vorige stap hebt geïdentificeerd, en zet ze om in vragen door een van de volgende structuren te gebruiken:
Hoe kan ik...?
Hoe kunnen we...?
Wat is de beste manier om...?
Wat is de relatie tussen A en B?
Waarom is X op een bepaalde manier?
Oh ja, zorg ervoor dat je favoriete problemen specifiek genoeg zijn om ze te kunnen verbinden met nieuwe ervaringen en informatie die je tegenkomt. Bijvoorbeeld: "Wat is de zin van het leven?" is te breed, maar "Wat is de beste manier om meer zin te geven aan mijn dagelijks leven?" is specifiek genoeg.
Met dank aan een inspiratiebron die me verloren is gegaan.
Peter
Wat met de toekomst van onze huisvrienden/dieren?
We zitten midden in één van de grootste crisissen sinds ooit. En ja, ik vrees dat er wle nog wat op ons af komt. Oorlog/onrechtstreeks,
de kost om ons te verwarmen raast door het dak, levenskosten die stijgen en dus onze fysieke behoeften die in nabije voor sommige onder
ons misschien wel in het gedrang komen. Misschien is dit een te pessimistisch beeld maar ga even mee in de denkoefening….
Wat ga je met je huisdier doen als je energierekening en ‘de kost van het leven’ je in de hoek jaagt van “budgetbeperking”?
Word je huisdier daar slachtoffer van zijn? Hoe ga je met je huisdier in zo een omstandigheden om? Bespaar je op de verzorging van je dieren?Zou je bij het niet kunnen betalen van de gasrekening je huisdier minder te eten geven, beknotten op zijn kwaliteit in eten of zelfs je huisvriend/in naar een asiel brengen omdat
“zijn/haar levenskosten” niet te dragen zijn. Breng je je huisdier onder druk van de absurde levenskost naar een vriend/in?
Het zijn vragen die mijn gedachten kruisen. Het zijn ook vragen die emoties naar boven kunnen brengen maar ik vraag me echt af…
wat zou jij doen? Vanaf welk punt zou je je huisdier/vriend naar een asiel brengen? Ik ga er al niet vanuit dat je hem/haar op straat zet.
Zijn dit absurde vragen?
Kunnen we een genie als Musk vertrouwen?
Het functioneren van een maatschappij hangt af van ons vertrouwen in anderen en in wetten natuurlijk (ook die moeten gemaakt worden, liefst in vertrouwen/wat niet gebeurt). Vertrouwen is in die zin belangrijk dat we er vanuit gaan dat mensen zich gaan houden aan normen, culture normen, waarden, enz. De realiteit toont aan dat dat wel eens probleem is (i know, sarcasme).
Maar hoe zit het met ons vertrouwen in de cleverste mensen op de aarde: de geniussen. Elon Musk is misschien wel de definitie van een genie: grillig, geniaal, onvoorspelbaar, niet te stoppen, denken, doen, denken en industrie na industrie ontwrichtend (wat ik toejuich).
Waarom noem ik Musk geniaal? Iemand als Musk zet niet alleen mobiliteit op zijn kop maar ook space traveling, lanceert de ene na de andere Starlink satelliet en legt een unieke satelliet gordel rond onze aardbol. Daarnaast duikt hij via Neuralink in ons brein en AI. Om maar een paar dingen snel op te sommen. Maar... gaat Musk ons durven toegeven dat een Starlink satelliet misschien wel door een ander 16 jarig genie gehackt kan worden voor 50 dollar of dat een AI constructie ontspoort?
De vraag die ik me ook stel: Is zo een genius in staat om te vatten hoe belangrijk het is dat we hem kunnen vertrouwen? En beseft hij hoe belangrijk dat is voor de toekomst van ons allemaal? Of stel ik de verkeerde vraag en moet de vraag zijn: Zal Musk open kunnen spreken over falen in zijn realisaties ondanks de druk van de beurscijfers en analisten die hem elke dag in de nek hijgen?
Nu ik geef toe; ik ben een Musk fan. De man doet volgens mij meer voor de wereld dan vele andere schreeuwers. Hij stuwt ons vooruit via innovatie, in vooruitgangsdenken, verlegt grenzen aan een enorme snelheid, deelt zijn innovatiekennis en ontwerpen. Zo vind ik ook dat Musk, bewust of onbewust, iets strafs gedaan heeft: de aandacht op Twitter richten en vooral op de gegevens die Twitter deelt. Uiteindelijk leidde dat een whistblower en bijhorend verhoor.
Ik ben benieuwd, benieuwd of we een genie als Musk kunnen vertrouwen. Of is het de vrije markt die net maakt dat iemand als Musk niet openlijk mag spreken en daardoor niet te vertrouwen lijkt?
Open Brief
Dan ben ik maar liever even niet graag gezien dan mezelf te verloochen. “Hey Peter, Zou je je posts niet wat aanpassen want anders ga je niet populair worden, blijven of eerder zelfs gehaat worden of nog meer gehaat worden en nog meer doelwit worden van haatdragende taal". Het was niet de eerste keer, wel de zoveelste keer.
Grote ogen
Ik stond met zeer grote ogen en open mond te kijken, de tanden vielen er net niet uit. In deze tijden zou je bijna gaan denken dat je je mening moet aanpassen “omdat je populair wil zijn of blijven”. De druk is best groot. M.a.w, je moet dus stevig op je poten staan om je niet te laten meesleuren in, zoals een vriend het noemde, "kakkerij op alles en iedereen". Nu voor alle duidelijkheid: er zijn redenen om "te kakken op veel dingen" maar de waarheid ligt dikwijls weer ergens in het midden.
Moet ik kiezen voor "populair of populairder worden"?
Als ik morgen bv. een nieuw programma zou maken (wat de bedoeling is) dan is de snelste weg naar kijk en luistercijfers :"tegen alles zijn, tegen de overheden, tegen de politici, tegen vaccins, tegen experten, tegen zoveel als maar kan, enz. En ja nog eens, ik kan ook begrijpen dat er zoveel is om tegen te zijn. Maar als de norm is: "posten om populair te zijn en te blijven "dan is er mijn rebels buitenbenen kantje dat zegt "ha nee, zo werkt het ook niet". Ik probeer voorzichtig te zijn in deze wankele, chaotische en zeer absurdistische tijden omdat, mijn inziens, “tegen alles zijn” niet nuttig is. De mens heeft niet voor niks het begrip nuance uitgevonden. En dat simplistische “tegen alles zijn” rijdt ook de vooruitgang in de wielen. Nog straffer is dat je voelt dat sommige je dan ook nog willen uitsluiten van de dingen die je graag doet. Absurdistan.
En ja, ik vind deze miserie, en de manier waarop dingen aangepakt worden, een groot theater waar je alleen maar zeer bedenkelijke recencies kan over schrijven. Echter, Het is ook, VERDOMME, niet eenvoudig. Er komt verschrikkelijk veel bij kijken, veel drukkingsgroepen, experten, politici, de gewone man, een sluw virus dat nog geen zin heeft om zijn host te sparen. En ja, allemaal willen ze hun ding, hun wens vervuld zien. Maar lieve mensen, dat gaat dus niet.
Waar ik me vooral aan erger is dat partijen over elkaar heen struikelen om, geen partij is de uitzondering, "goed te willen doen voor jan en alleman". En nee, dat werkt niet in crisisperiodes. Er is dan ook een gigantisch gebrek aan de juiste communicatie gebaseerd op de juiste psychologische inzichten.
En Fuck (met hoofdletter), mensen kunnen goed om met waarheid of moeilijke beslissingen.
Clubs/Events
En Fuck (een scheldwoord in deze is meer dan van toepassing) meer dan gisteren nog, erger ik me vandaag over de beslissingen rond het nachtleven. Regeringen: keer terug op je stappen en neem een moedige beslissing die de club-eventsector omarmt.
En FUCK: Cut the crap. Geef het nachtleven de steun die het verdient, de kanssen die het verdient. En voor eens en altijd: zonder nachtleven, zonder clubs, zonder feesten krijg je nog meer frustratie, nog meer woede, nog meer gezondheidsfalen, nog meer psychologische schade. Erken nu eens dat het nachtleven een belangrijke rol speelt en te spelen heeft, in een stad, een land. Niet alleen een psychologische rol maar ook een economische rol, een toeristische rol, om maar paar dingen te benoemen. In Berlijn weten ze dat al langer. In Antwerpen, Gent, en zovele andere steden luisteren ze liever naar de azijn pissers. Fuck. Fuck. Fuck dus. Tijd om te luisteren, tijd om moedig te zijn beste politici.
Politiek en structuren
Tijd ook om meer dan ooit te beseffen dat de politieke structuren en alles errond aan meer dan herbronning /hervorming toe zijn. Het is tijd, beste politiek, om een cursus crisismanagement en crisiscommunicatie te volgen. Het is tijd om de spelletjes “om te scoren” achterwege te laten want het zijn spelletjes die mensenlevens kosten.
Twintig jaar terug ,zou ik bij wijze van spreken, voorstander geweest zijn om alles tot op het bot af te breken. Vandaag spelen een persoonlijke levensweg en geen evidente ervaringen een rol in het tot stand komen van mijn visies. Ik kies misschien voor een iets voorzichtiger weg maar daarom niet minder radicaal. Vergis je niet. Nuance en een iets grotere doordachtheid willen niet zeggen dat je niet durft doordenken, omdenken, ingrijpen of voorstander kan zijn van een drastische ommezwaai. Misschien heeft 12 jaar crisismanagement, crisiscommunicatie en strategisch werk, me misschien toch iets geleerd hoop ik dan. En ja, ik leer nog elke dag, lees elke dag mezelf bij, studeer wanneer ik kan bij, luister naar wat ik hoor, neem ik in me op wat ik lees(zelfs al ben ik het er niet eens mee). En elke dag is er voortschrijdend inzicht, elke dag leer ik en moet ik misschien van mening of overtuiging veranderen: so be it. Maar..."om de populaire jan te zijn en om de nog populairdere jan te worden” en daar mijn posts op af te stemmen: NEE MERCI, dank u. Dan ben ik maar liever even niet graag gezien dan mezelf te verloochen.
Peter.X
ik zie u graag.
Vandaag zo, morgen zus.
Velen hebben de mond vol van ‘het nieuwe normaal’. Echter, de term “een nieuw normaal” getuigd mijn inziens van weinig connectie met wat er zich afspeelt en vooral (sorry) met weinig toekomstgericht denken. Het ‘nieuwe normaal’ is met klamme handjes in stand houden van een illusie. Het begrip klinkt alsof we gewoon terugkeren naar het ‘leven zoals het was’ maar met nieuwe accenten in een redelijk stabiel herkenbare omgeving met oude gangbare praktijken en misschien grotendeels dezelfde state of mind. Niet dus.
Trouwens, waar staat “normaal” voor: ”Normaal is datgene wat door de meeste mensen geaccepteerd wordt of dat wat de meeste mensen doen. Het wijkt niet af van de gangbare praktijk, ofwel iets verloopt volgens de regel. Wat precies als normaal wordt gedefinieerd hangt dus af van de omstandigheden en is vaak cultuurgebonden”. Normaal: alsof de term al niet onderhevig was aan complete disruptie en achterhaald is behalve als illusie.
Het variabele optimaal dan? Variabel?
De wereld zal anders zijn maar ‘anders’ is niet voldoende als duiding. Het gaat mijn inziens om een “variabele optimale wereld”. “Variabel” in de zin dat we met onverwachte stormen zullen moeten omgaan uit hoeken waar ons blik niet op gericht is. Vandaag zo, morgen zus. Alles wordt afhankelijk van wat het klimaat, een virus of andere disruptie ons zal brengen. Onze toekomst zal in al zijn facetten een variabele omgeving worden. Ons leven zal meer dan ooit aan een verschroeiend tempo voortgestuwd en overhoop gehaald worden door onvoorziene gebeurtenissen op alle vlakken en in alle domeinen.
Optimaal?
Dat alles creërt een wereld waarin we zo “optimaal” mogelijk zullen proberen leven en vooral moeten leren mee leven. Ter duiding: volgens onze woordenboeken staat “optimaal” voor “zo gunstig mogelijk”. Dit betekent mijn inziens dat elke dag een leven zal worden “in de meest gunstige omstandigheden die op dat moment kunnen bestaan”. Dat heeft complexe gevolgen voor ons allen. Het zal van mensen en organisaties een sterke constructieve mindset vragen waar geestelijke stabiliteit, veerkracht, adaptatie en -oriëntatievermogen, wendbaarheid en integratie van ogenschijnlijke tegenstellingen de vereiste skills zijn.
Strategie en visie.
Alles hierboven beschreven zal gevolgen hebben op hoe te kijken naar onze toekomst, strategie en visie, hoe we dingen zullen doen. ‘Het variabele optimaal’ houdt in dat we vanuit andere domeinen met onszelf, familie en ons bedrijf moeten bezig zijn om de juiste weg te vinden die pakt in dat “variabele optimaal”. Mens, milieu en maatschappij zijn in transformatie en dat hebben we nu meer dan geweten.
Bovendien ontrolt die transformatie zich niet zonder slag, stoot,weerstand, rebellie en stormen. Doch, hopelijk komen we tot het besef dat we echt wel uit ‘de oude aangeleerde blik op het leven’ kunnen stappen. Het bijzondere is dat een oude levensfilosofie, De Stoa ontstaan in 300 v.Chr, een goede inspiratiebron kan zijn.
Peter Hoogland
BUITENBENEN
Strategie en visie ontwerper, pod -en videocastproducent.
peter@hoogland.be
Van cancel naar counsel culture
Op Wikipedia vind je volgende verklaring voor cancel cultuur of cancel culture (soms ook afrekencultuur[1]): het is een fenomeen waarbij bekende mensen worden geboycot omdat die zich sociaal verregaand ongewenst zouden hebben gedragen of geuit. Dit gebeurt meestal na een storm van kritiek op sociale media. Daarbij kunnen hun werkgevers en adverteerders onder druk worden gezet om de samenwerking met hen te beëindigen.[2]“
Een voorval dat me aanzette om na te denken en wat surfwerk te doen over de cancel culture, was een debat in een Clubhouse room waar de cancel culture de verkeerde kant op ging. Een ongemakkelijke vraag werd al snel deel van een cancel culture ingreep. En dat was niet de eerste keer. Mijn van ergernis gekromde wenkbrauw was te horen tot in de room. Wat eerst en vooral iets goed leek om mens en maatschappij een geweten te schoppen of aan te geven dat er grenzen zijn, lijkt nu te ontsporen tot een onnodige botte bijl waar cancelbloed eerder een trofee is dan het hierboven genoemd hoger doel.
De cancel cultuur is soms een mechaniek waar empathie en compassie verloren zijn gegaan ten voordele van iemand puntig en spits af te rekenen op wat he/him/she/her/ gezegd of gedaan heeft. Die puntige, hakige botte verwoestende storm van rejection vertrekt meestal, hoe typisch, vanuit sociale media. Onze geliefde vingertoppen matrix waar iedereen zich geroepen voelt om een moralistisch keyboard te bestijgen en zich met een “zelfreflectiesloos brein” in de strijd gooien. Ja, Het lijkt wel alsof we niks verkeerd hebben uitgespookt in ons leven. Damn, i’m the holy grail en strijden zal ik.
“Voormalig president Barack Obama zei over de cancelcultuur: "Mensen die echt goede dingen doen hebben gebreken. Het kan best zijn dat mensen tegen wie je in het geweer komt van hun kinderen houden en bepaalde dingen met je gemeen hebben".[4]” Wikipedia
Obama slaat weeral eens Barack. Meer dan ooit moeten we ons de vraag gaan stellen of deze “cancelculture” nog gerechtvaardigd is zoals hij these days in stelling wordt gebracht. Het lijkt een goedgekeurde verdraagzame vorm van onverdraagzaamheid geworden. Echter, het kan toch bijvoorbeeld niet de bedoeling zijn dat het een vorm van censuurgevoel oproept zodat ongemakkelijke vragen niet meer gesteld mogen worden?
Weet je, het mooie van sociale media is dat iedereen een stem versterkende parlofoon heeft. Het ergste van sociale media is dat iedereen een stem versterkende parlofoon heeft dixit J.Hall. En ja, natuurlijk is de cancel culture een zeer effectieve manier om bedrijven, bekende personen en in het bijzonder politici ter verantwoording te roepen want veel andere wapens lijken we niet meer te hebben, al ben ik het met dat laatste ook niet eens.
De cancel culture wordt vandaag echter een wapen waar we iets te gemakkelijk naar grijpen bij soms goed bedoelde maar ongemakkelijke opmerkingen, vragen en of oude ingesleten gewoontes die je er niet meteen uit vijlt. En daar kom ik tegen in opstand. “The rebel with a cause“ trekt dan zijn strak afgelijnd Wolverine pakje aan en slijpt zijn klauwen. De dynamiek en het doel van de cancel culture is zonder meer nuttig en draagt bij tot het vormen van een betere wereld omdat het mensen in hogere functies en bedrijven met een grote maatschappelijke rol tot 10 keer intenser doet nadenken voor ze iets uitspoken of uitbraken. Maar de cancel culture uitbarstingen namen de voorbije jaren nogal toe. Vraag Is of de cancel cultuur niet ontspoort tot het beschadigen van mensen omdat ze anders denken, omdat ze anders naar de wereld kijken, omdat ze anders zijn, omdat ze een andere mening hebben? Dat was toch niet de bedoeling?
Van cancel naar counsel. Wat we onder andere nodig hebben, behalve de cancel cultuur, is een adviescultuur zoals J. Hall het mooi verwoord: “we moeten van cancel culture naar counsel culture evolueren”. En dat is een cultuur die niet draait om schaamte creëren en oordelen vellen maar eentje die wel vertrekt vanuit context en waar gratie verlenen een gave is. Mensen zijn mensen en mensen kunnen iets leren, bakstenen kunnen dat niet. Mensen kunnen leren waarom hun verklaring en/of daad ongepast was. Die kans om te leren mag je mensen niet ontnemen door ze bijna eeuwig te “cancel culturen”. Wanneer mensen dan toch foert zeggen en lekker verder kletsen uitdelen die ongepast zijn ,dan kan er nog gecanceld worden. Doch, je straft mijn inziens geen mens tot de eeuwige jachtvelden, context is hier belangrijk. Maar moet je mensen niet de kans geven om niet onwetend te blijven? Moet je compassie en empathie dan helemaal overboord gooien?
Ook mogen we absoluut niet vergeten dat mensen die wel dingen omarmen van wat hen gezegd wordt soms de tijd nodig hebben om dat te verwerken. Niet alleen de feiten maar ook de emoties moeten geprocessed worden. And time is not an unnecessary tool om te verwerken. Vanaf het moment dat we dit aanvaarden zitten we in een counsel cultuur. Een counsel cultuur creëert ruimte en tijd om wat je gezegd hebt te evalueren op basis van de feedback die je kreeg. En ja, jezelf dus bij te sturen. Dat is o.a. leren en wijzer worden.
We hebben allemaal ons flapuit momenten, we zitten soms allemaal in een bubbel die ons volledig heeft afgesloten van de realiteit. En ja, we hebben allemaal idiote klote dagen die soms gevuld zijn met mensen die klote opmerkingen maken en het bloed van onder je nagels krabben. En ja, soms hebben we een vervormd wereldbeeld gekregen waardoor we ontkoppeld zijn van enig moreel besef en we verschrikkelijk degoutant te ver gaan (dat laatste is niet goed te keuren).
Waarom counsel culture? Met een counsel culture haal je mensen ook terug naar de realiteit, laat je ze nadenken, geef je ze tijd om te evolueren in hun zijn, denken en doen. Het geeft mensen de opportuniteit om zich niet te laten afschrijven en hun mogelijke vreemde ideeën onder de loep te nemen en de rotzooi die ze uitgespuwd hebben weg te kalken. En bovendien stimuleer je mensen om een betere vorm van zichzelf te worden. Het is dus een cultuur die raad geeft, ondersteund en tegelijkertijd begrijpt dat mensen steeds onderweg zijn, dat er een continue “een besef en bewustwording proces” bezig is door de feedbackloop waarin ze terecht gekomen zijn via de “counsel culture”.
Wat me stoort is dat het lijkt alsof we allemaal engelen moeten zijn. Wel, dat zijn we niet. Mensen kampen wel eens met demonen, aan ons om de demonen mee te helpen counteren maar niet meteen het hoofd waar ze huizen in de guillotine te droppen om dan vol leedvermaak vervuld met bloeddorstige wellust te kicken op spartelende slagader die de houten guillotine vloer versiert.
Identiek? En waar halen we de idee vandaan dat we plotseling een maatschappij kunnen worden die perfect zal zijn? Wat een boring idee trouwens. Waar halen we de idee vandaan dat we allemaal identieke geesten en zelfs identieke toekomstbeelden moeten hebben? We mogen niet vergeten dat een collectie van eclectische gedachten, ideeën, meningen en visies een bijdragen aan de vorming van een betere wereld. Het annuleren van een gedachte en vooral een persoon is al het begin van een probleem, zelfs al is het schokkend en al schrijf ik dit met een zeer twijfelende onderliggende gedachte.
En ja, we moeten omarmen dat een advies cultuur tijd vraagt om te groeien, om de juiste mechaniek te vinden, de juiste drive, de juiste toon, enz. Maar het omarmen van een counsel culture is een betere optie in de meeste voorvallen die we willen cancelen. Mensen en bedrijven kunnen groeien, die kans mag je ze niet meteen ontnemen. Nooit. Anders stopt de wereld met groeien, met wijzer worden. Laat ons de toevoer aan wijsheid niet afsnijden door een cancel culture te koppelen aan een counsel cultuur.
Een geïnspireerde rimpeling in mijn gedachtestroom
Grote Rimpelende Groet,
Peter
Dit stuk is intens geïnspireerd door J. Hall - Detroit
Op de juiste plek leren zoeken.
Net wakker, dikke teen stotend aan de slaapkamerdeur, vloekend de trap af en Ily koffie slurpend sleur ik me in één blinde Krav Maga ruk naar de boekenkast. Ik grijp met een hoekige verdwaalde uithaal ad random een boek uit de Ikea kast, plooi mijn weledele gevormde knokige pink en gooi het boek tussen de onmisbare pot Nutella en een lekker stuk vierkant licht betonnen bruin brood. Echter, zelfs slaapdronken als ik ben wordt het me al snel duidelijk dat deze dag een bijzondere rimpeling zal worden in mijn gedachtestroom. Ik krijg namelijk een legende op mijn onbelegde betonnen bruin brood. Weg de Nutella. Maar ze slaat wel goden met spijkers.
Het verhaal schrijft als volgt: Volgens een oude Hindoe legende waren indertijd alle mensen goden. Ze maakten echter op een schromelijke manier misbruik van hun godheid. Brahma, de God der Goden, besloot hun de goddelijke macht te ontnemen en die te verstoppen op een voor hen onvindbare plaats. Het grote probleem was dus een geheime bergplaats te vinden.
Toen de halfgoden samen werden geroepen om dit probleem op te lossen, stelden zijn het volgende voor: ‘Laten we de godheid van de mens op de aarde begraven’. Maar Brahma antwoordde: ‘Nee dat volstaat niet, want de mens zal graven en de godheid terugvinden” Daarop wisten de halfgoden te zeggen: ‘Laten we in dat geval de godheid in het diepste der oceaan gooien’.
Maar Brahma antwoordde opnieuw: ‘Nee, want vroeg of laat zal de mens de diepte van alle oceanen verkennen, en het is zeker dat hij de godheid op een dag zal vinden en naar de oppervlakte terughalen’. Toen besloten de halfgoden: ‘Wij weten niet waar wij de godheid moeten verbergen want er blijkt noch op aarde, noch in de zeeën een plaats te zijn waar de mens ze nooit zal vinden’.
Toen antwoordde Brahma: ‘Ziehier wat wij met de godheid van de mens zullen doen: Wij zullen ze verbergen in het diepste van de hemzelf want dat is de enige plaats waar hij nooit zal denken ze te zoeken’. Sinds die tijd, zo besluit de legende, heeft de mens de wereld doorkruist en alle hoeken ontdekt, heeft gedoken en gegraven op zoek naar iets dat in hemzelf te vinden is.
Een rimpeling in mijn gedachtestroom die ik graag met je wou delen in de hoop dat ze je vandaag aan iets essentieels herinnert.
Peter
Naar een tekst uit Eric Butterworth
Uit “Discover the power within you’
Harper & Row, New York, 1968
Met dank aan Kris Roose
Muren zonder kuren….
Al iets meer dan een jaar zitten we thuis. We zitten, hangen en liggen thuis omdat we thuis moeten blijven om de verspreiding van een niet zichzelf voortplantend vilein virus te voorkomen. We zitten thuis omdat we van thuis uit moeten telewerken, omdat we het beu zijn om wéér te gaan wandelen. Sommigen zitten zelfs meer dan ooit tussen hun sanseveria’s of strakke designs kasten omdat ze zich nog meer terug getrokken hebben….omdat ze zoveel thuis zitten. Onze vier muren zijn onze vier vrienden geworden. Muren zonder kuren, dat wel, maar wel muren die ons helpen verzuren door ons fysiek en geestelijk te isoleren.
We missen mensen, we missen onze werkplaats. We missen de roddels en missen zelfs die klamme losse ongemakkelijke handdrukken of die pijnlijke kapot drukkende beren handdruk. Om nog maar te zwijgen van die slagader versmachtende knuffels en de verstorende grootsprakerige kwetteraar op de open werkplaats. En waar is de ergerlijke eikel aan de overkant van ons zeshoekig bureau of de loerende blik van de aan stress verterende manager met zijn te laaghangende strottenhoofd? En wanneer zie ik dat lekker stuk terug dat elke dag op een verdieping lager rondfladderde zwaaiend met haar donkere coupe in dat net te strakke mantelpakje. En oh ja, verlangen we niet hard naar die loeiharde muziek in het cafe, de club en vooral de gym? Feestmuziek zal nooit te luid staan. Op de schop op met die onnozele geluidsmeters, er is meer in het leven dan een trommelvlies.
We missen toch onze losbandige weekends en de te gortige afterparty’s? Feestgedruis is ons bijna onbekend geworden. Vervaagde feestherinneringen zijn nog valer geworden of krijgen nu net een nieuw leven dankzij die digitaal bewaarde cloudcopy die we om de paar dagen boven halen en vol zelfmedelijden posten. Ik geef het toe: zelfs ik mis mijn wekelijkse dosis storende dronken of gedopeerde pipo's en pipettes die bijna brakend over me heen vallen en lomp mijn schenen kapot trappen om me dan verontwaardigd verbaal af te zeiken. Geweldig toch!
Komaan, we hebben toch elke dag een spannend leven. Elke dag brengen gezinnen hun kinderen naar school en elke dag huppelen ze nog sneller terug naar huis. Afstand is veiligheid, voetpaden zijn angstpaden, maskers zijn signalen van tribal gedrag en informatie wordt benoemd als “angst scoren”. Mijn bureau is mijn leefwereld geworden en via mijn 21 inch computerscherm kijk ik elke dag diep en vol liefde in de pixels van een al of niet echte realiteit. Mijn geluidsmonitoren kijken me scheel aan alsof ze me willen uitkotsen of elk moment zullen boobytrappen.
En oh ja, de mainstream media zit in een wereldwijd complot waar Poetin, Merkel, De Croo, Orban, Biden vuistjes geven. Is die 21 inch pixelwereld nu echt de wereld waar eigen waarheden de macht lijken te krijgen boven peer tot peer gereviewde wetenschappelijke kennis? Dartelen we nu rond in een wereld waar begrippen als voortschrijdend inzicht, exponentieel en systemisch denken ons brein op rood doen gaan? Het zijn blijkbaar begrippen die vandaag bijna beschouwd worden als onderdeel van een donkere theorie gebrouwd in een al even sinister vanuit kikker perspectief gefotografeerd Bilderberg gebouw. Geef toe, het is inderdaad een andere wereld.
De grote vragen zijn nu; Wat doet dit allemaal met onze hersenen? Wat gaat de invloed van dit isolement, deze crisis zijn op ons gedrag? Wat gaat dit alles voor onze toekomst brengen? Het enige wat ik wel besef is dat er “een nieuw variabel optimaal” komt. Daar ben ik al wel zeker. Het zal anders zijn. Anders is daarom niet minder goed.
Tot de volgende gedachtestroom
Peter